Non los estados, mas vos, vos, vos...

Deze legendarische uitroep dat niet de standen (de politiek, boeren en burgers) dwarsliggen maar "jij, jij, jij" wordt toegeschreven aan de Spaanse koning die over de Nederlanden regeerde.
De politiek doet ook nu haar best: zeker voor de recreant worden grote bedragen uitgetrokken om nieuwe verbindingen te maken, en waterschappen, staatsbosbeheer, gemeentes hebben duizenden kilometers recreatief pad gerealiseerd. Ook de boeren doen niet moeilijk, want honderden hebben in het kader van een ruilverkaveling een recreatieroute over de werkweg op hun land gekregen.

Waar liggen dan eigenlijk de grote knelpunten, waar zit het muurvast?

Als je nagaat dat de grote opgave voor de openluchtrecreatie in de laatste halve eeuw was, om de trek naar buiten in goede banen te leiden, en meer mensen de natuur te laten beleven zonder dat die "platgelopen" zou worden, ja ook het platteland meer bij de natuur te betrekken, dan hebben juist de natuurbeschermers verschrikkelijk gefaald. De keuze voor het concentreren van bezoekers is een keuze voor autoverkeer geweest.parkeerplaats Doorn
Er zijn nauwelijks paden aangelegd, WEL veel parkeerplaatsen, en het platteland is juist daardoor nauwelijks nog van waarde voor de natuurbeleving. Je wilt er zo snel mogelijk doorheen, niet omdat de dotter geen algemene weidebloem meer is, maar omdat je van de weg afgereden wordt door al die natuurforenzen, die alleen lusten wat van ver komt.
In persoonlijke correspondentie met natuurbeschermers wordt ook wel toegegeven dat men te weinig gedaan heeft voor recreanten die niet met de auto komen. Er is geen voorkeur voor doelgroepen, er wordt geen uitweg geboden.

Voor die uitweg wil de fietspadenstichting front maken. Als dank voor 't aangenaam verpozen vervuilen wij het platteland niet met parkeerplaatsen, lawaai en roet, integendeel blijven we netjes op het pad en na geruisloos ons spoortje te hebben getrapt, zijn we weer dagenlang vrolijke contribuanten en donateurs. Er moet nog heel wat gebeuren wil men ons de meerderheid ontnemen, dus na vijftig jaar rekenen wij erop dat er nu wel beter naar ons geluisterd gaat worden..

Waarom geen pad langs Kromme Rade?

Kromme Rade niet op onze knelpuntenkaart..
Het lijkt een retorische vraag: toen er nog geen lastige hekken van Natuurmonumenten stonden, fietsten veel mensen van Hilversum naar de Vecht via deze prachtige verbinding.
Persoonlijk ben ik niet onbevooroordeeld, want ik heb als kind veel langs het pad geroeid, en we schrokken altijd van "mensen" in "onze" natuur. Maar als ik tegenwoordig een gast wil laten zien hoe mooi de Vechtplassen zijn, dan til ik beide fietsen zo over dat domme hek: de Rade is niet van die drie wandelaars alleen, en hoe wil je anders de verkeerschaos van Loosdrecht en Kortenhoef omzeilen? Alle keren dat ik daar de verkeersweg opging, werd mijn gezelschap halverwege humeurig, en dat gebeurde niet op het onverharde pad langs de Rade...
Bij recreatie kun je toch geen stress gebruiken?

Goed, vriendelijker bepalingen zouden niet gek zijn: die fietser rijdt ook niet harder dan 5 km per uur op zo'n hobbelpad, en wie de meeste hinder van een tegenligger heeft, is maar helemaal de vraag. Waarom zou je mensen dwingen overtreder te worden door regels te stellen die als onbillijk worden ervaren?

Maar van een goed recreatief pad mag verwacht worden dat het aansluit op een ander goed recreatief pad - en dat is discutabel. Weliswaar is de kanaalbrug op kostbare wijze verbeterd, en is er een aardige aansluiting op het Corversbos v.v. gemaakt, maar een alternatief voor de vervelende route door Kerkelanden, richting Loosdrechtse Bos en meteen de Utrechtse Heuvelrug op is aantrekkelijker, en dat zou tamelijk kostbaar zijn. Meteen de 's-Gravelandse Vaart over en buitenom aansluiten op de Raaweg bijvoorbeeld.. Komt daar een haalbaar plan voor, dan zijn we om!